Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

midnight special



Κυριακη 17 Γενάρη 2010 - ο περισσοτρος κοσμος ζει ξεχνωντας ειτε αγνοωντας εντελως την πιο βασικη και θεμελιακη αληθεια: ειμαστε μονοι μας, ο καθενας και ολοι μαζι, μια ασημαντη κουκκιδα σε ενα ωκεανο, ενας μοναχικος κοκκος σκονης σε ενα αδειο συμπαν.στο αδειο συμπαν. οσα τραγουδια και να ακουσεις, ο,τι και να διαβασεις, οτιδηποτε κατεσκευασεις θα καταληξει να ειναι ενα και μοναδικο πραγμα: αστεροσκονη
ο,τι και αν δημιουργησεις και ο,τι σκοτωσεις θα κολυμπαει μαζι με τη δικια σου σταχτη στο τελος. πλαι πλαι η εκατομμυρια ετη φωτος μακρυα ειναι το ενα και το αυτο.
αστεροσκονη
αλλα σε ποιον αρεσει να ακουει τετοιες μαλακιες; οχι σε μενα. αυτο που πραγματικα με ενοχλει ειναι πως τωρα που τα εγραψα ολα αυτα δεν νοιωθω καλυτερα. δηλαδη σάυτο δε χρησιμευουν αυτες οι πιπες; γραφεις κατι και αισθανεσαι καλα για τον εαυτο σου. οχι εγω. και παλι απο την αρχη: νομιζω πως η φυση μας ειναι μια μαζοχιστικη βαρεμαρα. οταν λεω η φυση μας εννοω ο σκοπος μας. αν κατι δεν παει καλα θα βαρεσεις το κεφαλι σου στον τοιχο, θα δειρεις καποιον, θα ασχοληθεις με κατι. αν ολα πανε καλα ομως; χρειαζεσαι την ασταθεια και την αμφιβολια και γενικοτερα την αισθηση του κυνδυνου. μονο τοτε νοιωθουμε το αιμα μας να κυλαει. σε τετοιες περιπτωσεις θα φτιαχτηκαν και τα περισσοτερα απο τα αριστουργηματα της τεχνης, ανακαλυφθηκαν οσα ξερουμε τωρα και διαφορα τετοια, αλλα...
αστεροσκονη
γιατι να ασχολεισαι; αν ηταν παντως στο χερι μου θα χορευα και θα επινα καθε βραδυ, σε ενα πανηγυρι ικαρωτικο με την ψυχη μου αγκαλια. αν ειχα μια ευχη θα ηταν να μην εξαφανιστει αυτη.οχι κι εσυ μωρη τρελα.

3 σχόλια: