γαμνιόλα εξεταστική

τι ηλίθιο.. η φαση που κάθομαι μέσα και περιμένω να μου έρθει η μαγκιά να ανοίξω το μαμουθοβιβλίο που αράζει στο πάτωμα και είναι μεγαλύτερο απο το κεφάλι μου, αλλά γαμιούνται οι επικοινωνίες και η μαγκιά δε με βρίσκει, και τελικά καίω όλη μέρα εγκέφαλο στο ίντερνετς, διαβάζω ό, τι μαλακία δε θα διάβαζα ποτέ μου (είδα και μια ταινία με εξωγήινους και αηβασίλη [ δεν ήταν αστεία, δε λεω πως τη λένε , αν τυχόν το διαβασει ποτέ κανείς μην την ψάξετε ] και μετά έβλεπα βίντεο με γατάκια στο γιουτχιούμπ για να τιμωρήσω τον εαυτό μου μπας κι εξιλεωθώ αλλά μάλλον το αντίστροφο έγινε), ξαναγράφω στο παρατημένο χαζομπλόγκ, έχω διαβάσει όλα τα άρθρα του διαγωνισμού αστειατερότητας στη φρικηπαιδεια (το μόνο καλό των ημερών) και το πχιο γαμάω της υπόθεσης είναι οτι δε βγαίνω έξω, μη τυχόν και μου χαλάσω τη γαμάτη αίσθηση οτι το βιβλίο είναι μια κλοτσιά μακρυα, και ανα πάσα στιγμή μπορεί να πετάξει στο χέρι μου σαν εκείνο το περίεργο αχλάδι που ανεβοκατέβαζε ο άνακιν στο σταρ γουόρς 2 (γκέη σκηνή).

χώρια που όταν πάω τελικά για εξέταση δε θα μετράει και ο,τι λίγη εμπειρία έχω γιατί τα προγράμματα τα γράφουμε σε χαρτί!! ειλικρινά τι στο μπούτσο παιζει μαυτό ρε εγκέφαλοι , δεν είναι καν σωστό, λογικό, πρακτικό, ούτε καν ρεαλιστικό ούτε τίποτα. τζιτιπι είναι. όταν γράφεις πρόγραμμα θα κάνεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ λάθος. δε γίνεται αλλιώς. το συντακτικό είναι περίεργο και κάτι θα ξεχάσεις. αλλά υπάρχουνε και κάτι γαμάτα προγραμματάκια που τα λένε κομπάιλερς και όταν πάνε να μεταφράσουνε την πίπα που έγραψες σε 010101κτλ σου φτύνουνε: "μαλάκα έκανες λάθος στην γραμμή 34235, φτιάχτο ή αει γαμήσου". και μετά πάς και βάζεις τη χαζοπαρένθεση που ξέχασες και άμα δε φτύσει τίποτα η μαλακία αράζεις νοιώθεις ΠΟΛΥ γαμάτος γιατί έκανες μόνο ένα λάθος. αλλά οχι, στο χαρτάκι μας εμείς και να πρέπει ο βλάκας που θα το διορθωσει να το διαβάσει ολόκληρο και να προσπαθεί να καταλάβει αμα έχεις βάλει παρένθεση ή αγκύλη ή το άλλο που μοιάζει με ξ και ανάποδο ξ και τα ρέστα, αντί απλά να βάλει μια εντολή και να δεί άμα δουλεύει το πρόγραμμα σε μισό sec. γα-μά-το.

τέσπα γαμιούνται και οι ταρίφες τώρα που γυρίζει. γκουτενάχτ.

+___+

τελικα νομιζεις πως ξερεις 2 3 πραματα για τον εαυτο σου γαμωτο και τελικα σκατα ξερεις και συ περιπλανεσαι σε γαλαζια υππερπεραντα οποως κιαλλοι πριν απο σενα και μη νομιζεις πως δε θα επαναληφθει το ιερο σου καθηκον να μην ξερεις, να μη εχεις ιδεα τι γινεται γυρω σου , ειναι ωραιο σταληθεια ,ισως καποιος να ζηλευε, υπαρχουν οι ικανοτητες αλλα δεν ξερεις τι να τις κανεις, δηλαδη αν σου εχεις ενα μηχανημα που κανει τα παντα, εσυ θα διαλεξεις μονον ενα αντικειμενο ;

λιγο απ'ολα κι ας μη κανω ποτε τιποτα σοβαρο γιατι ετσι ειμαι φτιαγμενος δεν μπορω να υπολογιζω τα παντα σε μια στιγμη αλλα μπορω να πιασω κατι αμορφο και να του δωσω φατσα και υποσταση κι αυτο γιατι εχω τη θεληση να το κανω, δε πιστευω στο ταλεντο, ολοι μπορουν να κανουν τα παντα και ολα μπορουν να γινου, τα μονα ορια τα βαζεις εσυ, ο εγκεφαλος εινα ιαστειρευτος και το αθανατο πνευμα δε πεθενει ποτε και αλλες τετοιες πιπες, παρε μια μερα ενα ξυλο και σκαλισε πανω του ενα ονομα, δωσε μορφη σε κατι, αλλαξε τη λειτουργια του, παρε πηλο και φτιαξε δυο σκουλαρικια αυτο κανει το αιμα μου να κυλαει αν και ο πηλος ειναι λιγο σκατα εννοω για τι να φτιαξει κανεισς σκουλαρικια απο πηλο τι χαζη ιδεα ρε φιλε .

Αρνουμαι να επιλεξω, και αυτο μου δινει μια δυναμη, μαρεσει να βαραω το κεφαλι μου στον τοιχο γιατι μετα ξερω οτι θα φτιαξω κατι καλο , ειναι ενα παιχνιδι ουσιαστικα αλλα λιγοι ειναι επαγγελματιες,

δεν ειναι δικαιο αλλα ολοι φαινονται αποφασισμενοι να σε αλλαξουνε και να σου παρουν τη λαμψη της ιδιοφυιας που κρυβεται στη συνεχη και βλακωδη πιστη στις ικανοτητες σου , ακι αυτο ειναι η αλιθηνη σου δυνμη, το παθος, και γιαυτο δεν μπορω να κανω κατι σοβαρα πανω απο 3 βδομαδες, η τελεια αρμονια σβηνει σταδιακα, και αφηνει χωρο για την καινουργια, μα με σενα ειναι αλλιως, καθε μερα σ' αγαπαω περισσοτερο ,και αυτι δειχνει κατι για το ποσα ξερω για τους μηχανισμους του εγκεφαλου και της επιθυμιας, το θεμα ομως δεν ειναι να ξερεις, ειναι να νομιζεις πως ξερεις, αν ηξερες δε θα ασχολοιοσουνα, δηλαδη που θα ηταν η πλακα ; με την βιαιη εισαγωγη σε αχαρτογραφητα νερα αναγκαζεις την δημιουργικοτητα να φτιαξει φτερα και να πεταξει , για να δει το σκηνικο απο ψηλα μπας και παρεις χαμπαρι που στο διαολο εισαι, και αυτη ειναι η ομορφοτερη φαση σε καθε ασχολια, και μακαρι να κραταγε για παντα αλλα πριν το καταλαβεις πρεπει να σαλπαρεις και να βρεις νεα εδαφη προς εξερευνηση, και να καρατας στο μυαλο σου πως υπαρχουνε, μονο ετσι δε θα χαθεις ,σταληθεια εισαι ενα ιος για τις ευρυτερες επιθυμιες σου, και σαν τον ιο, θα εκμεταλλευτεις πληρως μια περιοχη και μετα θα περασεις στην επομενη, αφηοντας πισω σου στερεμενες πηγες εμπνευσεως, και ελπιζοντας παντα οτι καπου, καπως ,μαλλον υπαρχουν κιαλλες

the beast in me

πουτάνα μετανάστευση

matchbox pinhole δεύτερος γύρος

μπέρτλ

oldiez

1871

μπορείς ναλες πως ειν΄ κακιά
οτεν μιλάς για κείνη
θα στα τινάξει όμως τα μυαλά
με νιτριγλυκερίνη.

1

ακόμα θυμάμαι
Το σκηνικό με τον λαμπρο το χοντρό και τον αλλονα, το νικολακη τον αλλοιθωρο που τελικα μας τη βγηκε και επιληπτικος, αλλα τοτε δε χαμπαριαζαμε απο τετοια, γιατι υπηρχανε κατι καλοκαιρια που τρεχαμε σα κανιβαλοι κατω απο τον καυτο ηλιο με τα θαμνακια της ριγανης να παλευουνε με τη θαλασσιλα ποιος θα τρυπωσει πρωτος στα ρουθουνια μας, κουβαλωντας ενα χοντρο καραβοσκοινο για να γαμησουμε λεει τις γκομενες και ιστοριες.
καθε πεμπτη και στις δωδεκα η ωρα ακριβως εσκαγε μυτη η μερσεντές. η μερσεντές ηταν ενα μαύρο πράγμα που μεσα ειχε το γέρο του νικολάκη και το ντόμπερμαν, αν και καμια φορα ήτανε κομματι δυσκολο να πεις ποιός ειναι ποιός. ο ντόμπερμαν ειχε τη γυναικα του (μια γαλότσα της τελευταίας τάξεως, που ομως καπου ητανε καλοκαρδη και αγαθιαρα η κακομοίρα και τη λυποταν η ψυχη μου) σπιτι να ανατρεφει το βλασταρι τους το μαλακα το νικολακη και στο αμαξι στορογγυλοκαθωταν η γκομενα, ξανθια κατα προτιμηση και να βαραει χαιρετουρες ά λα πρωθουπουργος στο μεσα προς τα εξω μοτίβο σα βλημα.
τωρα ειναι καταμεσημερο, ο νικολακης ειναι δεμενος σ'ενα χτικιαρικο πευκο και αλλοιθωριζει στον ηλιο μηπως και τον μπερδεψει και δεν του κανει τη μαπα φλαμπέ.
και ακομα με τρομαζει ο καργιολης με τα ουρλιαχτα του στιλ ίβιλ ντέντ δύο τα βραδυα οταν με ξυπναει το κουδουνισμα πισω απ το κεφαλι μου και καθομαι παγωμενος να τον βλεπω να παλευει, ενω στ'αυτια μου ηχει η φυσαρμονικα του σόννυ μπόυ (σίνιορ, ο τζουνιορ δε φτουράει μία).
το κουδουνισμα ειναι ο λεβητας του καλοριφέρ, που καπου το αποφασισε πως ηθελε να γινει ατμομηχανη οταν ηταν μικρο -καπου το 50 δηλαδη- οταν οι μύγες στα χωματινα σταυροδρομια της αμερικάνικης νύχτας, καπου κοντα στην ουτσίτα, φτερούγιζαν ακόμα στο σαξόφωνο του Τσάρλι και την πιανάρα του Ντιούκ, και τελοσπαντων μου ζαλιζει τ'αρχιδια κατι βραδυα που πεταγομαι με στόμα σόλα αρβύλας και φυσαρμόνικες στ'αυτιά.